Maj – dla wielu najpiękniejszy miesiąc roku – to w Kościele okres szczególnej czci Matki Bożej. W Polsce żywa jest tradycja gromadzenia się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych na nabożeństwach majowych, nazywanych „majówkami”. Jeszcze dziś przejeżdżając w majowy wieczór przez polskie wsie można usłyszeć pieśni maryjne. Zwyczaj ten trwa dopiero od połowy XIX wieku. Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane na Wschodzie już w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi.
Ojciec Alanus posłuszny poleceniu Matki Bożej pierwsze bractwo różańcowe założył w Douai w 1470 r. bł. Alanusowi zawdzięczamy również obecny kształt różańca, bowiem to on ustalił nazwę „Psałterz Maryi”, liczbę 150 zdrowasiek i ich podział na dziesiątki przeplatane Modlitwą Pańską. Podczas objawienia w 1464 roku Maryja przekazała mu również 15 obietnic dla tych, którzy będą odmawiać Różaniec. Oto obietnice podane przez samą Matkę Bożą.
